อ่าน 188,286 ครั้ง
การออกเสียงภาษาญี่ปุ่น
ในเว็บไซต์นี้ จะเป็นการสอนโดยใช้อักษรฮิรางานะและโรมาจิเท่านั้น แต่เพื่อเป็นแนวทางสำหรับผู้ที่เริ่มศึกษาภาษาญี่ปุ่น ซึ่งยังไม่คุ้นเคยกับวิธีการออกเสียงในภาษาญี่ปุ่น จึงจะอธิบายวิธีการออกเสียงอักษรต่างๆ รวมถึงหลักเกณฑ์ในการออกเสียงไว้ในบทนี้
และเนื่องจากภาษาญี่ปุ่นบางคำ ไม่สามารถอ่านออกเสียงในภาษาไทยได้ชัดเจน ดังนั้น ผู้ที่จะศึกษาจึงไม่ควรยึดติดกับตัวสะกดภาษาไทย แต่ควรหาโอกาสฟังภาษาญี่ปุ่นที่ถูกต้อง และฝึกฝนให้มีความคุ้นเคยต่อไป
วิธีการอ่านฮิรางานะ/โรมาจิ
เป็นการนำเสียงตามแถว (แนวนอน) มารวมกับเสียงสระ (แนวตั้ง)
เสียง อะ เสียง อิ เสียง อุ เสียง เอะ เสียง โอะ
แถว a a อะ i อิ u อุ e เอะ o โอะ
แถว ka ka คะ ki คิ ku คุ ke เคะ ko โคะ
แถว sa sa สะ shi ชิ su สุ se เสะ so โสะ
แถว ta ta ทะ chi จิ tsu ซึ te เทะ to โทะ
แถว na na นะ ni นิ nu นุ ne เนะ no โนะ
แถว ha ha ฮะ hi ฮิ fu ฟุ he เฮะ ho โฮะ
แถว ma ma มะ mi มิ mu มุ me เมะ mo โมะ
แถว ya ya ยะ yu ยุ yo โยะ
แถว ra raละ riลิ ruลุ reเละ roโละ
แถว wa wa วะ o โอะ
n : ตัวสะกด (ง, น, และ ม)
คำพิเศษที่ต้องระวังในการออกเสียง คือ
し (shi) ออกเสียงคล้าย 'ชิ'
ち (chi) ออกเสียงคล้าย 'จิ'
つ (tsu) ออกเสียงคล้าย 'ซึ'
ふ (fu) ออกเสียงคล้าย 'ฟุ'
を (o) อยู่ในแถว wa แต่ออกเสียงเป็น 'โอะ'
นอกจากนี้ แถว ら (ra) ทั้งแถว แม้จะใช้โรมาจิเป็นตัว R แต่จะออกเสียงเป็นตัว L (ล.ลิง)
การออกเสียงสั้นและเสียงยาว
ฮิรางานะและโรมาจิ จะออกเสียงเป็นสระเสียงสั้นทั้งหมด โดยมีเสียงสระ 5 เสียง คือ a (อะ) i (อิ) u (อุ) e (เอะ) และ o (โอะ) แต่มีคำยกเว้นที่ออกเสียงสระอึ คือ tsu (ซึ)
การนำฮิรางานะที่เป็นสระเสียงเดียวกันมาเรียงต่อกัน จะเกิดเป็นสระเสียงยาว เช่น
ka (คะ) + a (อะ) จะออกเสียงเป็น kaa (คา)
to (โทะ) + o (โอะ) จะออกเสียงเป็น too (โท)
แต่หากนำสระคนละเสียงมาเรียงต่อกัน จะไม่อ่านให้ควบกัน แต่จะอ่านทีละตัว ดังนี้
ka (คะ) + o (โอะ) จะออกเสียงเป็น kao (คะโอะ) เป็นต้น
a i u e o
a aa อา ai อะอิ au อะอุ ae อะเอะ ao อะโอะ
i ia อิอะ ii อี iu อิอุ ie อิเอะ io อิโอะ
u ua อุอะ ui อุอิ uu อู ue อุเอะ uo อุโอะ
e ea เอะอะ ei* เอ เอะอิ eu เอะอุ ee เอ eo เอะโอะ
o oa โอะอะ oi โอะอิ ou* โอ โอะอุ oe โอะเอะ oo โอ
ข้อยกเว้น
ou ปกติจะออกเสียงยาว คือ 'โอ'
เว้นแต่บางคำ จะแยกออกเสียงเป็น 'โอะอุ' เช่น
通う (kayou) ออกเสียงเป็น 'คะ-โยะ-อุ' หรือ
負う (ou) ออกเสียงเป็น 'โอะ-อุ' เป็นต้น
ei ไม่มีข้อกำหนดว่าจะออกเสียงเป็น 'เอะอิ' หรือ 'เอ'
โดยทั่วไปมักจะออกเสียงยาว คือ 'เอ' เช่น
時計 (tokei) จะออกเสียงเป็น 'โทะ-เก' ซึ่งง่ายกว่า 'โทะ-เกะ-อิ' หรือ
きれい (kirei) จะออกเสียงเป็น 'คิ-เร' ซึ่งง่ายกว่า 'คิ-เระ-อิ' เป็นต้น
แต่หากตั้งใจพูดช้าๆ หรือเน้นเสียง ก็จะพูดว่า 'เอะอิ' เช่น
えい (ปลากระเบน) มักจะออกเสียงว่า 'เอะ-อิ' ซึ่งต่างกับคำว่า ええ (ใช่) ซึ่งออกเสียงว่า 'เอ'
เสียงขุ่น (dakuon)
คือเสียงที่เกิดจากการเติมเครื่องหมาย ゛ (濁点 : dakuten) หรือที่เรียกว่าอย่างไม่เป็นทางการว่าเครื่องหมาย tenten หรือ chonchon ตามหลังอักษรในแถว 「か」 「さ」 「た」 「は」
หรือเติมเครื่องหมาย ゜ (半濁点 : handakuten) หรือที่เรียกว่าอย่างไม่เป็นทางการว่าเครื่องหมาย maru ตามหลังอักษรในแถว 「は」 เพื่อให้เกิดเสียงเปลี่ยนไปจากเดิม ดังนี้
  เสียง อะ เสียง อิ เสียง อุ เสียง เอะ เสียง โอะ
แถว ga が ぎ ぐ げ ご
ga กะ gi กิ gu กุ ge เกะ go โกะ
แถว za ざ じ ず ぜ ぞ
za ซะ ji จิzu ซุ ze เซะ zo โซะ
แถว da だ ぢ づ で ど
da ดะ ji จิtzu ซึde เดะ do โดะ
แถว ba ば び ぶ べ ぼ
ba บะ bi บิ bu บุ be เบะ bo โบะ
แถว pa ぱ ぴ ぷ ぺ ぽ
pa ปะ pi ปิ pu ปุ pe เปะ po โปะ
หมายเหตุ : ตัวอักษร ji และ tzu ไม่สามารถแสดงคำอ่านเป็นภาษาไทยได้อย่างถูกต้อง
เสียงควบ/เสียงเพี้ยน (youon)
คือการเปลี่ยนรูปตัวอักษร や ゆ よ ให้เป็นอักษรตัวเล็ก ゃ ゅ ょ แล้วนำไปต่อท้ายอักษรเสียง อิ เพื่อให้เกืดเสียงควบ ดังนี้
□ ゃ
ออกเสียงคล้าย 'เอียะ' หรือเสียง 'อะ' เช่น
きゃ (kya) ออกเสียงคล้าย 'เคียะ'
ちゃ (cha) ออกเสียงคล้าย 'จะ'
□ ゅ
ออกเสียงคล้าย 'อิว' แต่เป็นเสียงสั้น หรือเสียง 'อุ' เช่น
きゅ (kyu) จะอ่านคล้าย 'คิว' (แต่ออกเสียงสั้น)
ちゅ (chu) ออกเสียงคล้าย 'จุ'
□ ょ
ออกเสียงคล้าย 'เอียว' แต่เป็นเสียงสั้น หรือออกเสียง 'โอะ' เช่น
きょ (kyo) จะอ่านคล้าย 'เคียว' (แต่ออกเสียงสั้น)
ちょ (cho) ออกเสียงคล้าย 'โจะ'
เสียง อะ เสียง อุ เสียง โอะ
แถว ki きゃ きゅ きょ
kya เคียะ kyu คิว kyo เคียว
แถว gi ぎゃ ぎゅ ぎょ
gya เกียะ gyu กิว gyo เกียว
แถว shi しゃ しゅ しょ
sha ชะ shu ชุ sho โชะ
แถว ji じゃ じゅ じょ
ja จะ ju จุ jo โจะ
แถว chi ちゃ ちゅ ちょ
cha จะ chu จุ cho โจะ
แถว ji ぢゃ ぢゅ ぢょ
ja จะ ju จุ jo โจะ
แถว hi ひゃ ひゅ ひょ
hya เฮียะ hyu ฮิว hyo เฮียว
แถว bi びゃ びゅ びょ
bya เบียะ byu บิว byo เบียว
แถว pi ぴゃ ぴゅ ぴょ
pya เปียะ pyu ปิว pyo เปียว
หมายเหตุ :
อักษรทั้งหมดออกเสียงสั้น
ตัวอักษร ja, ju, jo ไม่สามารถแสดงคำอ่านเป็นภาษาไทยได้อย่างถูกต้อง
การออกเสียง っ (つ ตัวเล็ก)
จะอ่านออกเสียง っ (つ ตัวเล็ก) เป็นตัวสะกด โดยมีเสียงเดียวกันกับตัวอักษรที่ตามหลังมา ตัวอย่างเช่น
いった (it ta : อิตตะ) ไป
サッカー (sak kaa : ซักกา) ฟุตบอล
ホット (hot to : ฮตโตะ) ร้อน
いっぷん (ip pun : อิปปุง) หนึ่งนาที
にっぽん (nip pon : นิปปง) ญี่ปุ่น
การออกเสียงอักษรในแถว か
แถว か (か、き、く、け、こ)
กรณีที่นำหน้าคำ จะออกเสียงเป็น "ค" เช่น
階段 (ka idan : คะ อิดัง) บันได
着物 (ki mono : คิ โมะโนะ) ชุดกิโมโน
果物 (ku damono : คุ ดะโมะโนะ) ผลไม้
結婚 (ke kkon : เค็ คคง) แต่งงาน
子ども (ko domo : โคะ โดะโมะ) เด็ก
กรณีที่ไม่อยู่หน้าคำ จะมีทั้งที่ออกเสียงคล้าย "ค" และ "ก" เช่น
教会 (kyouka i : เคียวกะ อิ) โบสถ์
雪 (yuki : ยุคิ ) หิมะ
贈り物 (oku rimono : โอะคุ ริโมะโนะ) ของขวัญ
お酒 (osake : สะเกะ ) เหล้าสาเก
タコ (tako : ทะโกะ ) ปลาหมึกยักษ์
การออกเสียงอักษรในแถว が
แถว が (が、ぎ、ぐ、げ、ご)
กรณีที่นำหน้าคำ จะออกเสียงเป็น "ก" เช่น
学生 (ga kusei : กะ กุเซ) นักเรียน
銀行 (gi nkou : กิ งโค) ธนาคาร
軍隊 (gu ntai : กุ นตะอิ) กองทัพ
下駄 (ge ta : เกะ ตะ) เกี๊ยะ
五 : (go : โกะ ) ห้า
กรณีที่ไม่อยู่หน้าคำ จะออกเสียงเป็น "ง" เช่น
大学 (daiga ku : ดะอิงะ คุ) มหาวิทยาลัย
カギ (kagi : คะงิ ) กุญแจ
泳ぐ (oyogu : โอะโยะงุ ) ว่ายน้ำ
人間 (ninge n : นิงเง็ ง) มนุษย์
日本語 (nihongo : นิฮงโงะ ) ภาษาญี่ปุ่น
การออกเสียงอักษรในแถว た
(เฉพาะ た、て、と)
กรณีที่นำหน้าคำ จะออกเสียงเป็น "ท" เช่น
宝物 (ta karamono : ทะ กะละโมะโนะ) สมบัติมีค่า
手紙 (te gami : เทะ งะมิ) จดหมาย
トランプ (to ranpu : โทะ ลัมปุ) ไพ่
กรณีที่ไม่อยู่หน้าคำ จะออกเสียงเป็น "ต" เช่น
刀 (kata na : คะตะ นะ) ดาบ
交差点 (kousate n : โคสะเต็ ง) สี่แยก
音 (oto : (โอะโตะ ) เสียง
การออกเสียง ん
ออกเสียงเป็น "ง" กรณีที่ตามหลังด้วยอักษรในแถว 「あ」 「か」 「が」 「は」 「わ」 หรือมี ん เป็นตัวสุดท้าย
原因 (gen -i n : เก็ง อิง) สาเหตุ
天気 (ten k i : เท็ง กิ) สภาวะอากาศ
マンガ (man g a : มัง งะ) การ์ตูน
前半 (zen h an : เซ็ง ฮัง) ครึ่งแรก
電話 (den w a : เด็ง วะ) โทรศัพท์
日本 (nihon : นิฮง ) ญี่ปุ่น
ออกเสียงเป็น "น" กรณีที่ตามหลังด้วยอัษรในแถว 「さ」 「ざ」 「た」 「だ」 「な」 「や」 「ら」
天才 (ten s ai : เท็น สะอิ) อัจฉริยะ
万歳 (ban z ai : บัน สะอิ) ไชโย จงเจริญ
本当 (hon t ou : ฮน โต) จริง
今度 (kon d o : คน โดะ) ครั้งหน้า
天然 (ten n en : เท็น เน็ง) ธรรมชาติ
親友 (shin y uu : ชิน ยู) เพื่อนสนิท
森林 (shin r in : ชิน ลิง) ป่า
ออกเสียงเป็น "ม" กรณีที่ตามหลังด้วยอักษรในแถว 「ば」「ぱ」「ま」
今晩 (kon b an : คม บัง) เย็นนี้
えんぴつ (en p itsu : เอ็ม ปิทสึ) ดินสอ
新米 (shin m ai : ชิม มะอิ) ข้าวใหม่
ดังนั้น คำทักทายตอนกลางวัน こんにちは (konnichiwa) จึงออกเสียงเป็น "คน นิจิวะ"
ส่วนคำทักทายตอนเย็น こんばんは (konbanwa) จึงออกเสียงเป็น "คม บัง วะ"
โพสต์ความเห็น
พบ 54 ความเห็นในบทเรียนนี้
ความเห็นที่ 52
หลักการออกเสียงในภาษากลาง
● が、ぎ、ぐ、げ、ご ถ้าอยู่ตัวแรกของคำศัพท์ จะออกเสียง ง
● คำช่วย が จะออกเสียง ง เสมอ ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหนในประโยค
● เลข 5 (ご)เกือบทุกกรณี จะออกเสียง ก ไม่ว่าจะอยู่ส่วนใดในคำศัพท์
● ガ、ギ、グ、ゲ、ゴ ที่เป็นคำทับศัพท์ภาษาต่างประเทศ จะออกเสียง ก ไม่ว่าจะอยู่ส่วนใดของคำศัพท์
● คำเลียนเสียงเลียนอาการ หากตัวแรกเป็นแถว が จะออกเสียง ก ทั้งสองตัว เช่น がらがら
แต่หากตัวแรกไม่ใช่แถว が จะออกเสียง ง ทั้งสองตัว เช่น ながなが
รายละเอียดตามนี้ครับ
http://www.j-campus.com/article/view.php?id=1035
WM -> ナイです。
16 มิย 60 00:06
ความเห็นที่ 53
ผมงงตรง การออกเสียง ん ครับ
ออกเสียงเป็น "ง" กรณีที่ตามหลังด้วยอักษรในแถว
「あ」「か」「が」「は」「わ」หรือมี ん เป็นตัวสุดท้าย
ในตัวอย่างมีคำว่า
天気 (tenki : สภาวะอากาศ)
マンガ (manga : การ์ตูน)
前半 (zenhan : ครึ่งแรก)
電話 (denwa : โทรศัพท์)
日本 (nihon : ญี่ปุ่น)
ตัวแรกของทุกคำ て, な, ぜ, で, に ไม่มีอยู่ในแถวที่บอกข้างบน
ทำไมถึงใช้เป็นตัวอย่างครับ อันนี้คือผมอยากรู้ จะได้เข้าใจถูกครับ เพราะงงมาก
อีกอย่างคำว่า 天気 (tenki : สภาวะอากาศ) ตัวแรกมันอยู่ในแถว た
ん มันน่าจะออกเสียง น ไม่ใช่หรอครับ ตามที่บอกไว้ในข้อนี้
ออกเสียงเป็น "น" กรณีที่ตามหลังด้วยอัษรในแถว 「さ」「ざ」「た」「だ」「な」「や」「ら」
ทำไมตัวอย่างที่ให้มาบางตัวไม่ตรง หรือไม่มีเหมือนในหัวข้อครับ
ผมงงอันนี้จริงๆ คือผมอยากจะเข้าใจให้ถูกต้อง เวลาหัดอ่านจะได้ไม่ใช้ผิดครับ
ถ้าผมผิดพลาดอะไร ขอโทษด้วยนะครับ ขอบคุณครับ [smile]
wasan
25 ธค 60 08:49
ความเห็นที่ 54
ขอโทษครับผมอ่านไม่รอบคอบเอง
"กรณีที่ตามหลังด้วยอัษรในแถว" ผมคิดว่าเป็น "ตามหลังตัวอักษรในแถว"
ขอโทษครับ
wasan
25 ธค 60 09:14
ดูความเห็นทั้งหมด
pageviews 8,320,685
Top