วิธีออกเสียงในภาษาญี่ปุ่นให้ถูกต้อง [กระทู้แนะนำ]

โดย webmaster : อ่าน 54,707 ครั้ง

เรื่องที่สำคัญมากในการเรียนภาษาญี่ปุ่น แต่มักจะถูกละเลย เนื่องจากไม่อยู่ในตำราเรียน ไม่อยู่ในข้อสอบวัดระดับ และอาจารย์ผู้สอนเองก็อาจไม่มีความชำนาญ คือ จะออกเสียงสูงต่ำในภาษาญี่ปุ่นอย่างไรให้ถูกต้อง

ในภาษาไทย ทุกคนทราบดีอยู่แล้วว่า มีเสียงสูงเสียงต่ำมากถึง 5 เสียง แต่ก็มีวรรณยุกต์เป็นเครื่องหมายกำกับ จึงทำให้การออกเสียงทำได้ไม่ยากนัก จะมีปัญหาก็เพียงแต่มีการแบ่งพยัญชนะออกเป็น 3 กลุ่ม คือ อักษรสูง อักษรกลาง และอักษรต่ำ ทำให้อักษรที่อยู่คนละกลุ่ม แม้จะใช้วรรณยุกต์เดียวกัน ก็อาจออกเสียงต่างกัน เช่น "ข้า" และ "ค้า" หรือแม้จะใช้วรรณยุกต์ต่างกัน ก็อาจออกเสียงเหมือนกันได้ เช่น "ข้า" และ "ค่า" เป็นต้น จึงจัดเป็นภาษาที่ออกเสียงได้ยากภาษาหนึ่ง

สำหรับภาษาญี่ปุ่น แม้จะมีเสียงสูงต่ำเพียงแค่ 2 เสียง คือ เสียงสูง และเสียงต่ำ แต่กลับเป็นภาษาที่ออกเสียงได้ยากยิ่งกว่า จึงไม่ต้องแปลกใจเลยว่า แม้จะมีชาวต่างชาติที่เรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่เกือบ 4 ล้านคนทั่วโลก แต่คุณอาจจะไม่เคยพบกับชาวต่างชาติที่สามารถออกเสียงสูงต่ำในภาษาญี่ปุ่นได้อย่างถูกต้องสมบูรณ์เลย

ความยากในการออกเสียงสูงต่ำในภาษาญี่ปุ่น มีเหตุผลหลายประการ เช่น

• 
  ไม่มีวรรณยุกต์หรือสัญลักษณ์แสดงการออกเสียง
  จึงไม่ทราบว่าจะออกเสียงสูงหรือต่ำอย่างไร ต้องอาศัยวิธีท่องจำคำศัพท์ซึ่งมีเป็นแสนๆคำ เพียงวิธีเดียวเท่านั้น
• การนำคำศัพท์ตั้งแต่ 2 คำ มารวมกันเป็นคำใหม่ อาจออกเสียงต่างไปจากเดิม
  เช่น การออกเสียงคำว่า ko (เด็ก, ลูก) และ sakana (ปลา) ทีละคำ จะออกเสียงสูงต่ำ แตกต่างกับคำว่า kozakana (ลูกปลา) จึงจำเป็นต้องท่องจำกันเพิ่มมากขึ้นอีก
• ภาษากลางและภาษาท้องถิ่น ออกเสียงสูงต่ำต่างกัน
  เช่น คำว่า ありがとう (arigatou : ขอบคุณ) ของคนโตเกียว โอซากา และนาโงยา จะออกเสียงสูงต่ำแตกต่างกันทั้ง 3 จังหวัด
  ดังนั้น แม้จะได้ยินจากปากของคนญี่ปุ่นเองก็ตาม ก็ไม่สามารถมั่นใจได้ว่า นั่นคือสำเนียงภาษากลางที่ถูกต้อง ที่ควรจดจำหรือไม่
• คำบางคำ เช่น คำช่วย ไม่มีเสียงสูงต่ำเป็นของตนเอง แต่จะออกเสียงสูงต่ำ ตามคำศัพท์ที่นำไปใช้ร่วมด้วย
  ดังนั้น หากออกเสียงสูงต่ำของคำศัพท์ไม่ถูก ก็จะออกเสียงสูงต่ำของคำช่วยผิดไปด้วย
  
• การออกเสียงสูงต่ำสลับที่กัน อาจทำให้ความหมายเปลี่ยนไป และเป็นเหตุให้เกิดความเข้าใจผิดในการสื่อสาร

จากเหตุผลดังกล่าวข้างต้น ชาวต่างชาติที่ถึงแม้จะศึกษาและใช้ชีวิตในประเทศญี่ปุ่นเป็นเวลานาน หรือแม้กระทั่งชาวญี่ปุ่นที่เคยชินกับการใช้ภาษาท้องถิ่นมาตั้งแต่เด็ก จึงมักจะมีปัญหาการออกเสียงในสำเนียงภาษากลางอย่างถูกต้อง

บทเรียนนี้ จะอธิบายวิธีการออกเสียงสูงต่ำในภาษาญี่ปุ่น (ภาษากลาง) โดยละเอียด ตลอดจนวิธีการใช้พจนานุกรมออนไลน์ เพื่อค้นหาเครื่องหมายแสดงตำแหน่งการออกเสียงสูงต่ำ เพื่อให้ผู้ที่สนใจ สามารถศึกษาและออกเสียงในภาษาญี่ปุ่นได้อย่างถูกต้องต่อไป

ข้อกำหนดในบทความนี้

เนื่องจากการอธิบายวิธีออกเสียง โดยการใช้ตัวหนังสือแต่เพียงอย่างเดียว มีข้อจำกัดหลายประการ ดังนั้น เพื่อให้ผู้อ่าน สามารถออกเสียงได้อย่างถูกต้องตรงกัน จึงจำเป็นต้องกำหนดกติกาในการเรียน ดังนี้

1. เครื่องหมายขีดเส้นใต้ เช่น あ
   
   • แทนการออกเสียงต่ำ โดยให้ออกเสียงเป็น "เสียงเอก" เสมอ
   • ในบทเรียนนี้ จะใส่ "ไม้เอก" ในคำอ่านภาษาไทยทุกครั้ง แม้ว่าคำนั้นจะออกเป็นเสียงเอกอยู่แล้วก็ตาม
     
     
2. เครื่องหมายขีดเส้นบน เช่น あ
   • แทนการออกเสียงสูง โดยให้ออกเสียงเป็น "เสียงตรี"
   • ในบทเรียนนี้ จะใส่ "ไม้ตรี" ในคำอ่านภาษาไทยทุกครั้ง แม้ว่าคำนั้นจะออกเป็นเสียงตรีอยู่แล้วก็ตาม

เมื่อเข้าใจข้อกำหนดข้างต้นแล้ว ให้ทดลองออกเสียงตามตัวอย่าง ดังนี้

• ki
  ให้ออกเสียงต่ำ คือ ขิ่ (เสียงเอก)
• ki
  ให้ออกเสียงสูง คือ คิ๊ (เสียงตรี)
• hashi
  ให้ออกเสียง "สูง-ต่ำ" คือ ฮ๊ะ-ฉิ่ (ตรี-เอก)
• hashi
  ให้ออกเสียง "ต่ำ-สูง" คือ ห่ะ-ชิ๊ (เอก-ตรี)
• inochi
  ให้ออกเสียง "สูง-ต่ำ-ต่ำ" คือ อิ๊-โหน่ะ-จิ่ (ตรี-เอก-เอก)
• otome
  ให้ออกเสียง "ต่ำ-สูง-ต่ำ" คือ โอ่ะ-โต๊ะ-เหม่ะ (เอก-ตรี-เอก)
• otoko
  ให้ออกเสียง "ต่ำ-สูง-สูง" คือ โอ่ะ-โต๊ะ-โค๊ะ (เอก-ตรี-ตรี)

เมื่อคุ้นเคยกับสัญญลักษณ์แล้ว ลองฝึกออกเสียงคำต่อไปนี้

 a  me 

 a  me 

 ko  do mo 

 ka  rasu 

 ko  ne  ko 

 sa  kana 

คำแนะนำ : หากยังไม่เข้าใจวิธีอ่านสัญญลักษณ์ หรือยังออกเสียงผิด ขอแนะนำให้หยุดตรงนี้ก่อน แล้วย้อนกลับไปอ่านข้อกำหนดซ้ำใหม่ และฝึกจนสามารถออกเสียงได้อย่างถูกต้อง มิฉะนั้น หากยังอ่านบทเรียนต่อไปเรื่อยๆ จะทำให้สับสนมากยิ่งขึ้น

ความแตกต่างระหว่าง "พยางค์" กับ "จังหวะ"

"พยางค์" คือ ส่วนของคำพูดที่เปล่งเสียงออกมาแต่ละครั้ง ซึ่งจะเป็นเสียงสั้น เสียงยาว เสียงเปิด หรือเสียงปิด ก็ได้ เช่น คำว่า "โต๊ะ" "ปลา" "เพลีย" "เกลี้ยง" ถือเป็นคำ 1 พยางค์ทั้งสิ้น

แต่เนื่องจาก "พยางค์" แต่ละตัว มีความยาวในการเปล่งเสียงไม่เท่ากัน จึงไม่สามารถนำมาอ้างอิงตำแหน่งในการออกเสียงสูงเสียงต่ำได้

ดังนั้น ภาษาญี่ปุ่นจึงแบ่งพยางค์ออกเป็นส่วนที่เล็กลงไปอีก เรียกว่า 拍 (haku) หรือ モーラ (moura) ซึ่งในบทเรียนนี้จะเรียกว่า "จังหวะ"

"จังหวะ" ในบทเรียนนี้จึงหมายถึง การเปล่งเสียงแต่ละครั้ง ซึ่งมีความยาวที่เท่ากัน โดยมีข้อกำหนด ดังนี้

• การออกเสียงอักษรฮิรางานะ 1 ตัว นับเป็น 1 จังหวะ
• เสียงยาวให้นับเพิ่มอีก 1 จังหวะ
• ん หรือ っ (ตัวเล็ก) นับเป็น 1 จังหวะ
• อักษรตัวเล็กอื่นๆ ที่เป็นเสียงควบ ได้แก่ ゃ,ゅ,ょ,ぁ,ぃ,ぅ,ぇ,ぉ ไม่นับเป็นจังหวะ
  ตัวอย่าง เช่น
  • ちゃ (cha) เป็นคำ 1 จังหวะ
  • きん (ki-n) เป็นคำ 2 จังหวะ
  • かっぱ (ka-p-pa) เป็นคำ 3 จังหวะ
  • おおきい (o-o-ki-i) เป็นคำ 4 จังหวะ
  • チョコレート (cho-ko-re-e-to) เป็นคำ 5 จังหวะ
  • おまわりさん (o-ma-wa-ri-sa-n) เป็นคำ 6 จังหวะ เป็นต้น

การจะออกเสียงภาษาญี่ปุ่นให้ถูกต้อง จึงต้องออกเสียงให้มีความยาวครบตามจังหวะของคำนั้นๆด้วย

วิธีการฝึก ควรเริ่มจากการเคาะจังหวะพร้อมกับการออกเสียง เช่น เมื่อจะออกเสียงคำว่า かっぱ (ka-p-pa) ซึ่งมี 3 จังหวะ ก็ให้เคาะจังหวะ 3 ครั้ง พร้อมกับออกเสียงให้ครบ และตรงตามจังหวะนั้นๆ

หลักเกณฑ์การออกเสียงในภาษาญี่ปุ่น : สำคัญมาก!

การออกเสียงสูงเสียงต่ำในภาษาญี่ปุ่น มีหลักเกณฑ์ดังนี้

1. คำที่มีความยาวตั้งแต่ 2 จังหวะขึ้นไป จะเปลี่ยนเสียงในจังหวะที่ 2 เสมอ
   คือ หากจังหวะที่ 1 เป็นเสียงต่ำ จังหวะที่ 2 จะเปลี่ยนเป็นเสียงสูง
   หรือหากจังหวะที่ 1 เป็นเสียงสูง จังหวะที่ 2 จะเปลี่ยนเป็นเสียงต่ำ
2. หากคำนั้น มีการเปลี่ยนจากเสียงสูงเป็นเสียงต่ำแล้ว จะไม่กลับขึ้นไปเป็นเสียงสูงอีก

จากหลักเกณฑ์ข้างต้น ภาษาญี่ปุ่นจึงแบ่งวิธีออกเสียงได้เป็น 2 วิธี ดังนี้

1. เสียงเรียบ (平板式 : Heiban shiki)
   มีรูปแบบ คือ _|￣￣￣
   วิธีการออกเสียงคือ คำในจังหวะที่ 1 จะออกเสียงต่ำ จากนั้นตั้งแต่จังหวะที่ 2 เป็นต้นไป จะออกเสียงสูงไปจนจบคำ และรวมถึงคำช่วยที่ตามหลังคำนั้นด้วย
   คำที่ออก "เสียงเรียบ" จะแสดงด้วยเครื่องหมาย [0] ตัวอย่างเช่น
   • き [0] แปลว่า ใจ
     คำแรกออกเสียงต่ำ คือ  ki 
     แต่คำช่วยที่ตามมา จะเป็นเสียงสูง เช่น
      ki  ga  หรือ  ki  o 
   • きみ [0] แปลว่า เธอ
     คำแรกออกเสียงต่ำ คำที่ 2 เป็นต้นไปจะออกเสียงสูง คือ  kimi 
     คำช่วยที่ตามมา ก็จะเป็นเสียงสูงด้วย เช่น
      kimi wa  หรือ  kimi mo 
   • わたし [0] แปลว่า ฉัน
     คำแรกออกเสียงต่ำ คำที่ 2 เป็นต้นไปจะออกเสียงสูง คือ watashi 
     คำช่วยที่ตามมา ก็จะเป็นเสียงสูงด้วย เช่น
      watashi wa  หรือ  watashi mo 
   • ともだち [0] แปลว่า เพื่อน
     คำแรกออกเสียงต่ำ คำที่ 2 เป็นต้นไปจะออกเสียงสูง คือ  tomodachi 
     คำช่วยที่ตามมา ก็จะเป็นเสียงสูงด้วย เช่น
      tomodachi wa  หรือ  tomodachi ga 
2. เสียงขึ้นลง (起伏式 : Kifuku shiki)
   
   มีรูปแบบ คือ    
   วิธีออกเสียงคือ จะมีการออกเสียงสูง แล้วเปลี่ยนมาเป็นเสียงต่ำในจังหวะที่ [..ตัวเลข..] และจะไม่กลับไปออกเสียงสูงในคำนั้นอีกเลย รวมถึงคำช่วยที่ตามมา ก็จะออกเสียงต่ำด้วยเช่นกัน
   "เสียงขึ้นลง" จะแทนด้วยเครื่องหมาย [1] หรือ [2] หรือ [3] หรือ [4] .... เพื่อแสดงจังหวะสุดท้ายที่สิ้นสุดการออกเสียงสูง ตัวอย่างเช่น
   • き [1] แปลว่า ต้นไม้
     สิ้นสุดการออกเสียงสูงในจังหวะที่ 1 คือ  ki 
     คำช่วยที่ตามมา ก็จะเป็นเสียงต่ำด้วย เช่น
      ki  ga  หรือ  ki  o 
   • ぼく [1] แปลว่า ผม
     สิ้นสุดการออกเสียงสูงในจังหวะที่ 1 จากนั้นจะเป็นเสียงต่ำ คือ  boku 
     คำช่วยที่ตามมา ก็จะเป็นเสียงต่ำด้วย เช่น
      boku wa  หรือ  boku to 
   • いし [2] แปลว่า ก้อนหิน
     จังหวะที่ 1 จะเป็นเสียงต่ำ เนื่องจากจังหวะที่ 2 จะต้องเปลี่ยนเป็นเสียงสูง ตามหลักเกณฑ์การออกเสียงข้อ 1
     และสิ้นสุดการออกเสียงสูงในจังหวะที่ 2 คือ  ishi 
     คำช่วยที่ตามมา ก็จะเป็นเสียงต่ำด้วย เช่น
      ishi  o  หรือ  ishi  ga 
   • あなた [2] แปลว่า คุณ
     จังหวะที่ 1 จะเป็นเสียงต่ำ เนื่องจากจังหวะที่ 2 จะต้องเปลี่ยนเป็นเสียงสูง ตามหลักเกณฑ์การออกเสียงข้อ 1
     และสิ้นสุดการออกเสียงสูงในจังหวะที่ 2 จากนั้นจะเป็นเสียงต่ำ คือ  anata 
     คำช่วยที่ตามมา ก็จะเป็นเสียงต่ำด้วย เช่น
      anata wa   หรือ  anata to 
   • あした [3] แปลว่า พรุ่งนี้
     จังหวะที่ 1 จะเป็นเสียงต่ำ เนื่องจากจังหวะที่ 2 จะต้องเปลี่ยนเป็นเสียงสูง ตามหลักเกณฑ์การออกเสียงข้อ 1
     และสิ้นสุดการออกเสียงสูงถึงจังหวะที่ 3 คือ  ashita 
     จากนั้นหากมีคำช่วยตามมา ก็จะเป็นเสียงต่ำ เช่น
      ashita  wa   หรือ  ashita  mo  
   • にほんじん [4] แปลว่า คนญี่ปุ่น
     จังหวะที่ 1 จะเป็นเสียงต่ำ เนื่องจากจังหวะที่ 2 จะต้องเปลี่ยนเป็นเสียงสูง ตามหลักเกณฑ์การออกเสียงข้อ 1
     และสิ้นสุดการออกเสียงสูงถึงจังหวะที่ 4 คือ  nihonjin  
     จากนั้นหากมีคำช่วยตามมา ก็จะเป็นเสียงต่ำ เช่น
      nihonjin wa   หรือ  nihonjin ga  

หมายเหตุ

1. เสียงสูงในแบบที่ 1 (เสียงเรียบ : heiban shiki) จะออกเสียงต่ำกว่าเสียงสูงในแบบที่ 2 (เสียงขึ้นลง : kifuku shiki) เล็กน้อย

2. คำศัพท์บางคำ อาจจะออกเสียงสูงต่ำได้มากกว่า 1 วิธี เช่น kuma (หมี) สามารถออกเสียงได้ 2 แบบ คือ

kuma [1] →  kuma 

kuma [2] →  kuma 

แต่การออกเสียงแบบที่ 2 จะใช้บ่อยกว่า ดังนั้น ในพจนานุกรมจะแสดงเครื่องหมายเป็น くま[2][1]

เมื่อคุ้นเคยกับเครื่องหมาย [0], [1], [2], ... แล้ว ลองมาฝึกออกเสียงกันอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับคำช่วย ดังนี้

hana[0]  ga

hana[2]  ga

kaeru[0]  ga

tanuki[1]  ga

jimusho[2]  ga

kokoro[3][2]  ga

เมื่อฝึกอ่านเสร็จแล้ว หากยังไม่เข้าใจ หรือยังอ่านออกเสียงผิดอยู่ ก็ขอให้หยุดตรงนี้ แล้วย้อนกลับไปอ่านหลักเกณฑ์การออกเสียงอีกหลายๆรอบ จนเข้าใจ

การเรียนภาษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการฝึกออกเสียง ไม่มีเส้นทางลัด ไม่มีประโยชน์ที่จะอ่านต่อไปเรื่อยๆ โดยที่ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ได้เรียนมานะครับ

คราวนี้มาลองฝึกออกเสียงให้ครบประโยค

2 ประโยคต่อไปนี้ เขียนโรมาจิเหมือนกัน แต่อ่านออกเสียงต่างกัน

1. 気[0] が 小さい[3] です
   ki ga chiisai desu
   ขี้ขลาด (หรือคิดเล็กคิดน้อย) ครับ/ค่ะ
   ki  ga chiisai desu
   
2. 木[1] が 小さい[3] です
   ki ga chiisai desu
   ต้นไม้เล็กครับ/ค่ะ
   ki  ga chiisai desu
   

3 ประโยคต่อไปนี้ ก็เขียนโรมาจิเหมือนกัน แต่ออกเสียงสูงต่ำไม่เหมือนกันเลย
ซึ่งนี่คือความยากในการออกเสียงภาษาญี่ปุ่นให้ถูกต้อง

1. 端[0] が 長い[2] です
   hashi ga nagai desu
   ขอบ(หรือปลาย) ยาวครับ/ค่ะ
   hashi ga nagai desu
   
2. 箸[1] が 長い[2] です
   hashi ga nagai desu
   ตะเกียบยาวครับ/ค่ะ
   hashi ga nagai desu
   
3. 橋[2] が 長い[2] です
   hashi ga nagai desu
   สะพานยาวครับ/ค่ะ
   hashi  ga nagai desu
   

แบบฝึกหัดสุดท้าย

เมื่อมาถึงตรงนี้ คงเข้าใจวิธีการออกเสียงสูงต่ำในภาษาญี่ปุ่นได้อย่างถูกต้องแล้ว

และนี่คือแบบฝึกหัดสุดท้าย โดยขอให้ลองฝึกอ่านออกเสียงก่อน แล้วจึงค่อยฟังคำตอบ

• 私[0] は 医者[0] です
  Watashi wa isha desu
  ฉันเป็นหมอครับ/ค่ะ
  ดูคำตอบ
  watashi wa isha desu
  
• あなた[2] は 歯医者[1] です
  Anata wa haisha desu
  คุณเป็นหมอฟันครับ/ค่ะ
  ดูคำตอบ
  anata wa haisha desu
  
• 彼[1] の お父さん[2] は イチゴ[0] が 好き[2] です
  Kare no otousan wa ichigo ga suki desu
  คุณพ่อของเขาชอบสตรอเบอรี่ครับ/ค่ะ
  ดูคำตอบ
  kare no otousan wa ichigo ga suki desu
  

หากอ่านทั้ง 3 ประโยคนี้ได้อย่างถูกต้อง ก็หมายความว่า คุณเข้าใจวิธีการออกเสียงในภาษาญี่ปุ่นอย่างถูกต้องแล้ว เหลือเพียงแค่จดจำคำศัพท์ต่างๆ และฝึกฝนให้เคยชินเท่านั้น

การค้นหาเครื่องหมายแสดงเสียงสูงต่ำ จาก Dic online

ขณะที่เขียนวิธีออกเสียงสูงต่ำในภาษาญี่ปุ่นให้ถูกต้องนี้ มี Dictionary ภาษาญี่ปุ่น online ที่สามารถค้นหาคำศัพท์ญี่ปุ่น ที่มีเครื่องหมายแสดงการออกเสียงไว้ด้วย คือ Dic 大辞林 (Daijirin) ของบริษัท 三省堂 (Sanseidou) www.excite.co.jp/dictionary/japanese/ ซึ่งมีคำศัพท์มากกว่า 2.3 แสนคำ เป็น Dic ที่มีส่วนแบ่งตลาดในญี่ปุ่น เป็นอันดับที่ 2 รองจาก Dic 広辞苑 (Koujien) แต่ปัจจุบัน Dic นี้ยกเลิกการให้บริการบนเว็บไซต์แล้ว เหลือเพียงบน application เท่านั้น

ในกรณีที่ค้นหา Dic ญี่ปุ่น-ญี่ปุ่น อาจพบเครื่องหมาย ▼ ซึ่งหมายความว่า เป็นตัวคันจิที่ไม่ถูกบัญญัติให้เป็นคันจิที่ใช้ในชีวิตประจำ (Jouyou kanji) และเครื่องหมาย ▽ ซึ่งหมายความว่า เป็นเสียงอ่านที่ไม่ถูกบัญญัติไว้ในคันจิที่ใช้ในชีวิตประจำ

เครื่องหมายแสดงเสียงสูงต่ำใน Dic online นี้ เป็นสำเนียงในภาษากลาง (共通語 : kyoutsuugo) เท่านั้น ไม่รวมถึงภาษาท้องถิ่น ภาษาเก่า ชื่อคน ชื่อสถานที่ หรือชื่ออื่นๆ ที่มีการออกเสียงเป็นการเฉพาะตัว และไม่รวมถึงเสียงที่เกิดจากการผสมคำศัพท์ 2 คำเข้าด้วยกัน อันอาจจะทำให้การออกเสียงสูงต่ำคลาดเคลื่อนไปด้วย

ก่อนจะจบ

คนไทยส่วนใหญ่ เมื่อออกเสียงคำศัพท์ต่างประเทศ มักจะใส่เสียงวรรณยุกต์เข้าไปโดยไม่รู้ตัว เช่น คำที่จบท้ายด้วยเสียงสระ (คำเสียงเปิด) มักจะใส่เสียงโท เข้าไปด้วย โดยไม่ได้ตั้งใจ เช่น โตโยต้า ฮอนด้า เกี๊ยวซ่า โอซาก้า คูโบต้า ยามาฮ่า โซนี่ โซโก้ เป็นต้น

แต่การออกเสียงตามวิธีที่คนไทยเคยชินนี้ ไม่ตรงกับสำเนียงในภาษาญี่ปุ่นเลย แม้แต่คำเดียว

ดังนั้น แม้ว่าจะเคยศึกษาภาษาญี่ปุ่นมานานเพียงใดก็ตาม แต่หากไม่ระมัดระวัง ก็มีโอกาสที่จะออกเสียงผิดพลาดได้ง่าย

การจะออกเสียงสูงต่ำได้อย่างถูกต้องในทุกสถานการณ์ นอกจากจำเป็นต้องอาศัยการฝึกฝน จดจำแล้ว ยังจะต้องมีสมาธิ ควบคุมสติ ไม่ให้ออกเสียงไปด้วยความเผลอเรอ ด้วยสำเนียงผิดๆ ที่อาจจะติดปากจนเคยชินอีกด้วย

การกำหนดให้ออกเสียงต่ำเป็นเสียงเอก และออกเสียงสูงเป็นเสียงตรี ตามหลักเกณฑ์ในบทเรียนนี้ เป็นหลักเกณฑ์ที่กระชับ จดจำได้ง่าย

ซึ่งถึงแม้ว่าอาจจะมีบางกรณีที่ออกเสียงไม่ตรงไปบ้าง แต่ก็จะผิดเพี้ยนไปไม่มากนัก จึงสามารถนำไปใช้เป็นหลักเกณฑ์พื้นฐาน สำหรับผู้ที่กำลังศึกษาภาษาญี่ปุ่น ให้ออกเสียงได้อย่างถูกต้องต่อไปได้เป็นอย่างดี

Webmaster
11 กุมภาพันธ์ 2555
ปรับปรุง 27 กุมภาพันธ์ 2566

おまけ : ของแถม

ท้ายที่สุดท้ายนี้ ขอนำตัวอย่างคำศัพท์ที่สะกดเหมือนกัน แต่ออกเสียงต่างกัน มาให้ทดลองฝึกอ่านและท่องจำ ดังนี้

pageviews 1,986,371