นานมาแล้ว พ่อได้ปลูกต้นไม้ไว้ให้เรา

เพื่อวันหนึ่งจะบังลมหนาว และคอยเป็นร่มเงา

ปลูกไว้เพื่อพวกเรา ทุกทุกคน

พ่อใช้เหงื่อแทนน้ำรดลงไป

เพื่อให้ผลิดอกใบออกผล

ให้เราทุกทุกคน เติบโตอย่างร่มเย็นในบ้านเรา

ผ่านมาแล้ว ห้าสิบปี ต้นไม้นั้นสูงใหญ่

ลมแรงเท่าใดก็บรรเทา

ออกผลให้เก็บกิน แตกใบเพื่อให้ร่มเงา

คอยดูแลเรา ให้เรายังมีวันต่อไป

จนวันนี้ ใต้เงาแห่งต้นไม้ต้นใหญ่

ลูกได้อยู่ได้คอยอาศัย

แผ่นดินอันกว้างไกล แต่เหมือนว่าหัวใจพ่อกว้างกว่า

ลูกที่เกิดตรงนี้นั้นยังอยู่ และยังอยู่เพื่อคอยรักษา

จะรวมใจเข้ามา จะมีเพียงสัญญาในหัวใจ

จากวันนี้สักหมื่นปี ต้นไม้ที่พ่อปลูก

ต้องสวยต้องงดงามและยิ่งใหญ่

สืบสานและติดตาม จากรอยที่พ่อตั้งใจ

เหงื่อเราจะเทไป ให้ต้นไม้ของพ่อ ยังงดงาม

เหงื่อเราจะเทไป จากหัวใจ