มองเห็นพระเจ้าอยู่หัว

ท่ามกลางคนมืดมัว เหมือนเห็นแสงทองส่อง

ใจ ตื้นตันเพียงได้มอง

พนมมือทั้งสอง ก้มลงกราบด้วยหัวใจ

มองพระผู้ทรงเมตตา

เฝ้าดูแลประชา ทั่วอาณาใกล้ไกล

เมื่อยามอ่อนล้าหมดหวัง พระองค์อยู่เป็นหลักนำหัวใจ

ยึดเหนี่ยวอยู่ภายใน ว่าวันพรุ่งนี้ยังมีหวัง

ในหลวงของแผ่นดิน

หล่อรวมให้เม็ดดินทรายกลายเป็นแผ่นดินที่ยิ่งใหญ่

หยดน้ำหยาดเหงื่อพระองค์ หยดลงที่ไหน

ทุกข์ร้อนจะพลันสลาย ทุกข์ภัยจะไม่อาจแผ้วพาน

ในหลวงของแผ่นดิน

ทรงเป็นที่รักและที่พึ่งพิงให้เราแสนนาน

ตั้งแต่เล็กจนโต จำได้ทุกอย่าง

ใต้ร่มพระบริบาล สุขสราญด้วยความร่มเย็น

แผ่นดินนี้คือบ้าน คือแดนสวรรค์ แสนสุขใจ

มีทุกอย่างที่ดีเพราะใคร ฉันจะไม่ลืม